Magdalena. My World: Wrzesień 2017 na zdjęciach

*** (Ten który mienie swoje gwiaździste roztrwania)
Maria Pawlikowska-Jasnorzewska.

Ten który mienie swoje gwiaździste roztrwania
Na płaszcze róż czerwonych, lilii białosinych
Ten mnie ozdobił w chwili naszego spotkania
W rumieniec - ciebie w bladość - i wiedział co czyni.

Bo czym są ludzkie stroje w tak istotnej chwili,
czym wzniosłe przemówienia, otwarte ramiona?

Ważne - tylko te barwy zdjęte z róż i lilii
Dla tych, których jedynie krew może przekonać.

myownpleasures.blogspot.com

Jesień
Maria Pawlikowska-Jasnorzewska.

Gąszcz złotoblady
jak zeschły wieniec dębowy,
jak stos listów pełnych miłości i zdrady,
o których już nie ma mowy. -
Obręcze gałęzi płowych
wiążą się w koszyk złoty -
Tam sarny wstają z klęczek, tu szeleszczą sowy
i wiewiórki wyskakują jak z groty.
Orzechy potrójne zwisają jak z półek,
słońce jak driada przemyka się schylone,
a fauny wabią w tę i w tę stronę,
naśladując głosy kukułek.
Na niespodzianej i okrągłej łące
stanęła sama jesion w amazonce czarnej,
w woalce bladej -
i wsparta na klaczy swej złotogniadcj,
oczami zranionej sarny
patrzy na liście lecące - - -
Zdejmuje złoty trykom, patrzy na zegarek
wstrząsa obcięte włosy, malowane henną,
i zaciska powieki fiołkowe i stare
i płacze rosą jesienną.